Nice smaakt naar sinaasappels

In ‘Terrains Vagues’ van Edmond Baudoin is de stad Nice niet in ‘full color’ getekend, maar is het stadsbeeld in de strip uitgewerkt me ingetogen pentekeningen. Elk plaatje is een schets, opgebouwd uit vloeiende lijnen en rake krassen. Tussen de zwarte inkt spat het wit van elke prent (zie ook in deel 1 over Parijs), en ontvouwt zich de geschiedenis van Louise en haar vriend.

Nice smaakt naar sinaasappels. De zon schijnt. De Baai van Anges is een plaats om elkaar voor het eerst lief te hebben, zoals ooit Louise en haar vriend deden. De haven en het rustieke havenhoofd met de karakteristieke vuurtoren zijn plekken waar je elkaar echt kunt ontmoeten. De blauwe zee is de horizon. “In Nice heeft de maand mei de smaak van een sinaasappel. Binnenkort is het zes jaar geleden dat, op een dag in mei, Louise bij me kwam.”

Nice is de plaats van ontmoetingen. De hoofdpersoon haalt zijn dochter van school. Het is september, maar de terrassen op het Place Île de Beauté zijn nog bezet. Langs de haven is het goed slenteren, bijvoorbeeld in de richting van Place Guynemer, een plek om over ‘het leven’ te praten en na te denken. “Het leven! Wat een vraag! Ik zou ook wel willen dat iemand me dat kon vertellen.”

De hoofdpersoon woont in Nice. Deze stad vormt zijn vertrouwde context. Hier leeft hij met zijn gezin. De straten rondom de haven en het Place Île de Beauté ogen lekker druk. De stad kijkt uit over de blauwe zee en leent zich voor introspectie. In Nice kom je tot rust op een ruim strand.

Bron:
Alan Edmond Baudoin, Terrains Vagues. Paris, L’Association, 1996.

Type:
Persoonlijke landschappen.

Copyright:
Edmond Baudoin / L’Association.

Lees verder over Parijs in deel 1.

Deze tweedelige boekbespreking is gemotiveerd door onze grenzeloze bewondering voor het werk van Edmond Baudoin. Zijn eerste stripboek verscheen in 1973. Gelukkig is inmiddels veel van zijn werk vertaald in het Nederlands (en verzorgd door de uitgeverijen Oog & Blik en Sherpa).
In 2016 was hij in Nederland en te zien bij zijn tentoonstelling in de stad Haarlem in Galerie Année. Aldaar signeerde hij de zeefdruk ‘La femme. La vie’, die de galerie van een van zijn vrouwenportretten had gemaakt.