Duister New York



In New York City van 2026 vliegt Nike Hatzfeld per taxi Manhattan binnen. Een journaliste ondervraagt Nike over zijn fenomenale geheugen, dat hem in staat stelt zelfs de eerste dagen van zijn leven als baby-wees te herinneren, 33 jaar geleden in het door oorlog verscheurde Serajevo waar hij als vondeling door een onbekende vinder met zijn voornaam is opgezadeld. Vanuit de taxi zouden ze de Brooklyn Bridge en de Manhattan Bridge kunnen zien liggen. Even later duikt hun gele taxi over Battery Park. Nike herinnert zich nog dikke zwarte vliegen en vochtige zomerlucht toe hij 18 dagen oud was, wanneer hij met zichzelf afspreekt om de nog jongere Amir en Leyla die naast hem liggen voor altijd te beschermen. “En zelfs die belofte herinnert u zich?” vraagt de journaliste naast hem in de vliegende taxi over Manhattan. “Ik zweer het …”, antwoordt Nike, die destijds in Serajevo naast het dode lichaam gevonden is van een soldaat die schoenen van het merk Nike droeg, vandaar zijn naam. “Dat zeggen ze ja …”.

De uit het voormalige Joegoslavië afkomstige striptekenaar Enki Bilal schetst een duistere toekomst, waarin steden als New York worden geteisterd door vreemde bureaucratieën, terreur en obscure pleiters voor een nieuwe wereldorde. Nike heeft een afspraak in de Water Shop Building, waarschijnlijk ergens in de buurt van het Stadshuis op Lower Manhattan. Nike vertrouwt de zaak daar niet. Terecht, want even later wordt hij onverwachts beschoten, raakt zwaar gewond en wordt later officieel dood verklaard.

Toch gaat Nike’s verhaal verder in het decor van het donkere en huiveringwekkende Manhattan uit 2026. Het stadsbeeld wordt beheerst door oud en nieuw. De vorm van de taxi’s herinnert nog aan het New York van de vorige eeuw, maar ze kunnen vliegen. Dat oude New York is nog herkenbaar, maar kennelijk is de stad overwoekerd door nieuwe technologieën en levensvormen. De Chrysler Building is waarschijnlijk in brand gestoken, maar ondanks de ontbrekende top nog wel herkenbaar.

Deze strip van Bilal is meer geschilderd dan getekend. Bilal gebruikt zijn acrylschilderingen om New York en zijn personages in duistere steden te plaatsen, waarin soms fel rood of een andere opvallende kleur bewegingen en schokeffecten visualiseren. De avonturen van Nike gaan nog heel lang door en zullen hem ver van New York naar vele andere steden leiden. Zal hij Amir en Leyla weten te vinden? Wordt vervolgd …

Bron:
Enki Bilal, De slaap van het monster. Oog & Blik, 1998.

Type:
Duistere steden.

Copyright:
Enki Bilal / Oog & Blik.